Home | Gastenboek | Over ons |

		Panamericana   Eurazie   Voorbereidingen   Projekten   Het voertuig   Nederlands   English
Onze route: Turkije: 26.05.04 - 27.05.04: Dogubayazit 28.05.04 - 29.05.04: Erzincan 30.05.04: Yozgat 31.05.04: Gerede 01.06.04: Edirne Bulgarije/Roemenie: 02.06.04: Bulgarije Boekarest 03.06.04 - 14.06.04: Carta Sibiu Brasov Sighisoara		Terug naar huis Geschreven door: Dorrit Ook in Turkije kijkt niemand in de auto en we rijden gauw door naar Dogubayazit om dat heerlijke Turkse brood en die blikken Efes-bier te kopen die ons al de hele dag voor de ogen zweven. Vervelende jongetjes proberen de Pakistaanse versiering van de auto te trekken, maar worden weggejaagd door een vriendelijke winkeleigenaar. Onderweg veel Jandarma-controles, we horen achteraf dat er de afgelopen dagen weer bommen in Ankara en Istanbul gelegd zijn. Murat's camping delen we met Danyel en Birgit uit Bonn en hun twee honden. Zowel de honden als wij kunnen het uitstekend met elkaar vinden, en we blijven mooi een dagje langer. Shimal rijdt als een echte Pakistaanse man al vlijtig op de vrouwtjeshond rond, hoewel die daar toch echt te oud voor is! Door het groene Anatolie, dat vol staat met gele, paarse en witte bloemen, rijden we richting Bulgarije. Onderweg bij een tankstation staan we voor de zoveelste keer aan de pompbediende uit te leggen dat de ingang voor de drinkwatertank niet voor de diesel is. Als Coen met de goede man om de camper loopt om de dieseltankingang te laten zien, begint diens collega vast met tanken ... in de drinkwatertank. We schelden hem verrot en rijden weg, maar het kwaad is al geschied. Na een hele dag de drinkwatertank uitbouwen, met chloor en afwasmiddel uitschrobben en inweken met certinox (een ontalgingsmiddel) en na de invulslangen vervangen te hebben smaakt en ruikt het water nog steeds als verdunde diesel en dat gaat er waarschijnlijk nooit meer uit. Dat wordt dus een nieuwe kopen a raison van EUR 100. Van WA-verzekering hebben ze in Oost-Turkije natuurlijk nog nooit gehoord, en van een arme Turkse pompbediende kun je natuurlijk ook geen EUR 100 gaan vorderen. Als we van mijn moeder horen dat mijn oma ziek is rijden we zo snel mogelijk door naar Roemenie, zodat we in geval van nood in twee dagen in Nederland kunnen zijn. Het zijn dus weer lange rijdagen, maar dit keer in de stromende regen ipv. in de zinderende hitte. We besluiten voor Edirne nog eens terug te gaan - wat is dat een schattig plaatsje vol mooie gebouwen - en verlaten Turkije via de grens bij Kapitan Andreevo. De Bulgaarse grensambtenaar lijkt in niets op zijn Turkse buren 50 m verderop met zijn glimmende kale hoofd en zijn dikke nek. Hij kijkt eens naar de Indische en Pakistaanse stempels in ons paspoort, naar Coen's baardje en staartje, naar de stickers en Pakistaanse versiering op die vieze gedeukte oude Volkswagenbus, naar die twee zwerfhonden in de cabine en zegt: "Garaj". Samen met een splinternieuwe Mercedes worden we door onze Bulgaarse Kojak naar een garage gereden, waar de volgende twee uur opgaan aan een uitgebreid onderzoek van onze camper. We hadden ons onterecht een beetje zorgen gemaakt over onze 3,5 kg Turkse thee (je mag 100 gram meenemen), er wordt alleen maar naar drugs gezocht. Keurig gaat er maar één man tegelijk naar binnen en een van ons is er steeds bij om hem op de vingers te kijken. We herkennen de grens zowieso haast niet terug; overal hangen borden boven de loketten waarop staat dat je aan dat loket niet hoeft te betalen. Daar waar wel betaald moet worden hangen nu duidelijke prijslijsten en dit keer vraagt er ook niemand om "cadeautjes" zoals anderhalf jaar geleden. Bulgarije werkt hard aan zijn toetreding tot de EU. Slechts één douanier gaat nog de fout in en vraagt tol voor de wegen, hoewel hij naast een bord zit waarop staat dat je voor minder dan een week geen tol hoeft te betalen. Hij begint te schreeuwen en trekt alle trucks uit de kast, maar we komen niet onder de indruk en na tien minuten geeft hij het geirriteerd op. De zoektocht naar drugs levert uiteraard niets op en eindelijk mogen we dan Bulgarije in. 400 km rijden we door prachtige bloemenvelden en met dichte bossen bedekte bergen waartussen schattige dorpjes liggen met Middeleeuwse Orthodoxe kerkjes met goudkleurige daken. En alweer hebben we maar één dag voor dit schitterende land! Hier moeten we echt nog eens op vakantie. Pas om 19 uur komen we bij de Bulgaars-Roemeense grens aan - daar waar we vorige keer de corrupte douaniers bij elkaar EUR 75 hebben moeten betalen. Dit keer blijft het bij een paar euro tol voor de Donaubrug, leve de EU! De douanier bij de Bulgaarse uitgangsgrens kijkt eens naar de Indische en Pakistaanse stempels in ons paspoort, naar Coen's baardje en staartje, naar de stickers en Pakistaanse versiering op die vieze gedeukte oude Volkswagenbus, naar die twee zwerfhonden in de cabine en zegt: "Garaj". Dat vonden we nou wat overdreven en we raadden hem aan, voor hij zichzelf werk bezorgde, toch eerst eens even met zijn collega's aan de Turkse grens te praten. Dat deed hij en met het gewenste effect, twee minuten later stonden we aan de Roemeense ingang. Hier waren ze wel heel drastisch te werk gegaan voor de EU-toetreding: tweederde van het vroegere aantal loketjes was verdwenen en hetzelfde lot zal tweederde van de corrupte douaniers wel getroffen hebben. Ook lijken er afspraken gemaakt te zijn tussen Bulgarije en Roemenie, we werden meteen doorgewuifd. In Roemenie is veel veranderd in de anderhalf jaar sinds we er vertrokken zijn; veel wegen zijn vernieuwd, huizen worden gerenoveerd en overal zijn West-Europese bedrijven als paddestoelen uit de grond geschoten. Roemenie begint steeds meer op zijn westerbuur Hongarije te lijken. Ondanks alle vernieuwing durven we toch de ring Boekarest nog niet aan en rijden door de stad. Een goede keus; over een brede, nieuwe vierbaansweg rijden we dwars door het centrum langs alle mooie oude pleinen en 19e eeuwse gebouwen. We zijn bovendien zeker 4x zo snel aan de andere kant van de stad dan vorige keer over de ring. In Carta, op camping "de oude Wilg" bij Manette en Tudor, ontmoeten we de ouders van Coen, een vreugdig weerzien na anderhalf jaar! We hebben twee dagen nodig om een beetje bij te kletsen voor we weer interesse hebben in de schoonheden van Roemenie, dan bezoeken we de Middeleeuwse Siebenbuerger steden Brasov (Kronstadt), Sibiu (Hermannstadt) en Sighisoara (Schaessburg). Ook die worden driftig opgeknapt en zien er al aardig gelikt uit. Het maakt misschien ook uit of je Roemenie direkt vanuit West-Europa binnenkomt, of na India, Pakistan en Nepal bezoekt. We vinden het er nu i.i.g. een stuk welvarender uitzien dan op de heenweg. We slenteren lekker door de smalle straatjes en bewonderen al die mooie Duitse kerkjes, bastions en villa's die Transylvanie rijk is. Tussendoor kopen we een hoop reserve-onderdelen en laten wat reparaties aan de auto doen - hier in Roemenie is dat lekker goedkoop, het kost hooguit 40% van wat het in Duitsland of Nederland zou kosten. Coen's ouders hebben helaas erge pech: tijdens een rit over een minder goede weg breekt de bodemplaat van hun caravan in twee stukken en verbuigt de as. Ze moeten dus zonder caravan terug naar Nederland; een bitter en nogal abrupt einde van hun Roemenie-vakantie. Wij kachelen er rustig achteraan, pikken in Hongarije nog een paar termaalbaden mee, o.a. die in Hajduszoboszlo en een heerlijk rustig luilekkerbad in Debrecen, direkt aan een mooie camping in het bos. Daar gaan we ook nog even goedkoop naar de tandarts en denken goedkoop een nieuwe set banden te kunnen kopen, maar dat hadden we beter in Turkije kunnen doen. Vanuit Györ rijden we in een lange dag naar Neustadt an der Weinstrasse in Zuid-Duitsland, waar wij en onze auto zijn aangemeld en waar de auto heel dringend APK gekeurd moet worden. Daarvandaan is het nog maar een dagje rijden naar huis, waar familie en vrienden ons hartelijk ontvangen. Met mijn oma gaat het gelukkig snel weer beter en dus kunnen we optimaal genieten van de drie maanden die we thuis zijn voor we naar Argentinie vertrekken. Dorrit		TIP Zowel de grens van Iran naar Turkije als die van Turkije naar Bulgarije is 24 uur per dag open. TIP! De beste camping in Roemenie (Sibiu): Camping "De oude wilg" Prudului 311 2409 Carta Judetul Sibiu Tel: +40 (0)721 86 343 de_oude_wilg@yahoo.com TIP Een goed pension in Sighisoara (Roemenie): Str. Mihai Eminescu 62 3050 Sighisoara Judetul Mures Tel: +40 (0)65 77 88 50 TIP Een goed pension in Maramuresh (Roemenie): Busta Anuta Loc. Bogdan Voda 27 Maramures Tel: 04/0262/335082