 |
 |
|
Onze route:
07.12.02:
Svilengrad
Kavala
08.12.02:
Kavala
Philippi
Thessaloniki
09.12.02:
Thessaloniki
Pella
10.12.02:
Veria
Dion
11.12.02:
Ambelakia
12.12.02:
Meteora
13.12.02:
Lamia
14.12.02:
Itea
15.12.02:
Delphi
Osios Lukas
16.12.02:
Thiva / Theben
Brauron
17.12.02:
Sunion
18.12.02 - 23.12.02
Athene
24.12.02 - 07.01.03:
Nederland
07.01.03:
Athene
Kiato
08.01.03 - 09.01.03:
Diakopto
10.01.03 - 12.01.03:
Kalavryta
13.01.03:
Kastria
14.01.03:
Olympia
Bassae
Andritsena
15.01.03:
Karitena
Mavromati
16.01.03:
Messini
Kalamata
17.01.03:
Mystras
18.01.03 - 21.01.03:
Kalamata
22.01.03:
Mani
23.01.03:
Gythio
Geraki
Leonidios
24.01.03:
Argos
25.01.03:
Nafplio
26.01.03:
Mycenae
oud-Korinthie
27.01.03 - 30.01.03:
Acro-Korinthie
Korinthie
31.01.03 - 06.02.03:
Thermophylen
Lamia
07.02.03:
Larissa
08.02.03:
Vergina
09.02.03:
Pella
10.02.03 - 11.02.03:
Thessaloniki
12.02.03:
Kavala
Komotini
13.02.03 - 15.02.03:
Alexandroupoli
|
|
|
| Griekenland |
|
|
|
|
|
|
Op deze pagina beschrijven we onze ervaringen in Griekenland.
Naast ons reisverslag vind je hier ook een aantal links naar informatieve sites,
variërend van algemene informatie tot de adressen van de ambassades.
Geschreven door: Dorrit
Noord-Griekenland: 06.12.02 - 18.12.02
Met uitzondering van de wat betere wegen (althans diegene, die door de EU gefinancierd zijn) zie ik in eerste instantie weinig verschil tussen Griekenland en Bulgarije / Roemenie. Zwerfhonden en -katten scharrelen tussen het vuilnis (tot koelkasten en autowrakken toe) dat her en der langs de weg en in de natuur ligt en de huizen en fabrieken lijken al dertig jaar geen onderhoud meer te hebben gehad. Alles lijkt nog troostelozer door het slechte weer: regen en erg harde wind. Maar in Bulgarije en Roemenie ligt nu een dik pak sneeuw volgens het weerbericht, dus wie klaagt er dan nog!
Kort voor Kavala (tussen Svilengrad en Thessaloniki) werden we door met uzi's bewapende grenspolitie van de weg gehaald voor paspoortcontrole, onze eerste tijdens de hele reis! Kavala zelf is een schattig, typisch Grieks havenplaatsje, waar de witte huizen pittoresque tegen de bergwand aangeplakt liggen. Onze eerste opgraving van Griekenland was in het naburige Philippi, waar de apostel Paulus voor het eerst voet op Europese bodem zette. Ter ere hiervan liet hij een kathedraal bouwen, waarvan de resten nog te bezichtigen zijn, naast die van de Romeinse markt ernaast. Historische bodem dus.
Thessaloniki (genoemd naar de zus van Alexander de Grote) is na Athene de grootste stad van Griekenland en was tijdens het Byzantijnse rijk ook al de tweede stad van het land, na Byzantium / Constantinopel (Istanbul).
Het wemelt er dan ook van de historische monumenten: Romeinse triomfbogen en thermaalbaden, Byzantijnse kerken en kloosters en Turkse moskee-ruines. Tot ca. 1912 was dit deel van Griekenland Turks (ca. 500 jaar lang!) en dat merk je wel. De bazaar is echt een aanrader, een overdekt marktcomplex waar je echt alles kan krijgen, tot al dan niet gevilde schapen- en varkenskoppen toe. Via het geboortehuis van Mustafa Kemal Pasha Ataturk, de "vader der Turken" en oprichter van de Turkse republiek zijn we naar de Agios Dimitrios, de grootste kerk van Griekenland gelopen. De kerk zelf was niet zo bijzonder, maar de vrijwel geheel intact gevonden Romeinse baden eronder (in de kelder van de kerk) wél!
In Pella, de geboorteplaats van Alexander de Grote, waren wat huizen uit ca. 340 v.Chr. met mooie mozaieken opgegraven, die we wilden bekijken. Tot onze ontzetting vroegen ze hier EUR 6 p.p. voor. Alsof ze de mozaieken zelf hadden aangelegd! We hebben het maar gelaten en zijn doorgereden naar Veria, waar de Macedonische koning Philips II (de vader van Alexander de Grote) in een praalgraf ligt begraven. Ook dit was voor EUR 8 p.p. een beetje boven ons budget, dus ging het door naar Dion. Zo gaan we hard door ons programma heen! In Dion echter bleek dat alle opgravingen in Griekenland voor EU-studenten gratis zijn en op zondag ook voor alle andere EU-burgers. Goed dat we onze oude studentenpassen (uit 1995, maar het werkt nog steeds bijna overal!) bij ons hebben.
Het tempelcomplex en de stadsresten van Dion (ca 350 v. Chr) waren vorige week door de hevige regenval overstroomd en stonden voor een deel nog steeds onder water of waren bedekt onder een dikke modderlaag. Zonde hoor. Desondanks was het een indrukwekkend geheel, met zijn mooie beelden en mozaieken en de imposante Olympus-berg op de achtergrond.
Door het prachtige ravijnachtige Tembi-dal zijn we naar Meteora gereden. Meteora moet je gezien hebben om het te geloven. De bergen hier zijn niet zoals je gewend bent grillig en scherp gerand, maar lopen helemaal rond af, alsof het gestolde lava is. Het mos groeit vooral op de toppen en in strepen langs de zijkant, zodat sommige rotsen eruitzien als gigantische, met chocoladesaus overgoten ijsbollen, maar dan grijs met groen. Sommige rotspunten staan als rechtopstaande naalden helemaal op zichzelf, helemaal kaal op de top na, zodat het net hele lange, smalle hoofden met een klein plukje haar op de kruin lijken. In de 14e eeuw hebben monniken op de toppen van sommige "rotsnaalden" kloosters gebouwd, die de hele top van de rots in beslag nemen. De rotswand gaat naadloos in de kloosterwand over, zodat het klooster wel uit de rots lijkt gegroeid. Indertijd kon je de kloosters alleen bereiken als de monniken je in een net omhoog hesen, tegenwoordig gaat er een asfaltweg langs de kloosters en zijn er trappen langs de rots omhoog gemaakt, zodat de toeries er ook kunnen komen.
We zijn maar meteen met het hoogste, grootste en mooiste klooster begonnen, het in 1360 gebouwde Megalo Meteora (megalo = groot, meteora = in de lucht). Ik moest een rok over mijn broek aantrekken, want vrouwen in broek worden niet binnengelaten. Binnen o.a. veel fresco's van martelaren, een 16e eeuwse eetzaal en een doodskoppenkamer, waar de schedels netjes gerangschikt op plankjes lagen. Door het prachtige landschap naar de andere kloosters (Varlaam, Roussanou en Agio Stephano) gelopen en de gewaagde constructies bewonderd. Ter afsluiting nog de berg Dupiani bekeken, een soort Emmenthaler gatenkaas vol holen, waar zich in de 9e eeuw al de eerste kluizenaars hebben teruggetrokken en ook nu nog monniken in afzondering wonen. In een wat afgelegen hol was een golfplaten zigeunerhut gebouwd, waar zelfs een hele familie bleek te wonen.
Coen's verjaardag (14.12) hebben we lekker lui in een kustplaatsje doorgebracht, waar we heerlijk cappuchino's hebben gedronken in de Griekse kafenions; enorme café's waar alleen maar oude mannen zitten, die de hele dag alleen maar backgammon en kaart spelen en in totaal misschien 1 koffie drinken, consumptie niet verplicht! Vervolgens lekker lange wandelingen langs het kiezelstrand gemaakt en 's avonds lekker wezen bieren en goed uit eten.
Op zondag was het echter vol programma: vroeg op om Delphi te zien, want daar heb je wel een paar uurtjes voor nodig en we wilden de grote touristenstromen voor zijn. De ligging van dit tempelcomplex uit de 6e eeuw voor Chr. was grandioos in een soort natuurlijk amphitheater; van drie kanten door bergwand omsloten met uitzicht over het gehele dal lag de Apollo-tempel waar het beroemde orakel huisde.
Eromheen de resten van de schatkamers, waar de offers werden bewaard, een amphitheater en een stadion. Het moet ooit een grandioos geheel zijn geweest, maar nu is er behalve wat fundamenten niet veel meer van over. Je moet dus een hoop fantasie meebrengen. Het museum viel ronduit tegen. De helft was vanwege reconstructie gesloten en de andere helft was niet echt bijzonder, m.u.v. wat grotere beelden. Op weg naar de uitgang kwamen ons wel 100 middelbare schoolkinderen tegemoet, die net uit hun touringcars kwamen gerold. Pfiu, goed dat we vroeg waren!
Na een meer dan verdiend ontbijt zijn we doorgereden naar het afgelegen klooster Osios Lukas, dat behalve zijn mooie ligging in een prachtig berggebied ook hele bizarre goudkleurige mozaieken te bieden heeft. In plaats van met fresco's is de hele binnenwand van de kerk er met mozaieken bedekt, die nog vrijwel intact waren.
Voor we naar Athene gaan willen we eerst in het gebied ten oosten van Athene (Attica) nog wat attracties bekijken. Helaas hebben ze off-season een ander openingsprogramma en staan we meerdere keren voor een dichte deur. De streek Attica is iets groener dan het noorden van Griekenland en er zijn een aantal mooie natuurgebieden. Helaas is het allemaal zo vervuild, dat je er haast depressief van wordt. Soms ligt er op de helling onder de weg ineens een hele berg vuilnis, alsof mensen na het verbouwen van hun badkamer met een kiepwagen de natuur inrijden en in één keer de hele lading puin zo de helling afkiepen. En wij maar braaf ons afval scheiden!
Op het zuidelijkste puntje van Attica, ten zuidoosten van Athene, ligt bij Sunion de Poseidon-tempel. Dramatisch op een ver in zee uitstekende, steil afvallende klip lag de tempel in de zon. We hebben er wat foto's gemaakt, waar we een kerstkaart van willen maken voor de kijkers thuis.
Athene: 18.12.02 - 07.01.03
Athene. Wat een chaos! Iedereen doet hier maar wat en lijkt wel levensmoe! Auto's gaan zonder aankondiging vol op de rem, slaan af, komen uit kleine zijstraatjes gescheurd en rammen zich voor je de weg op alsof de bestuurders onsterfelijk zijn. Om nog maar te zwijgen van de talloze scootertjes met berijders zonder helm, die je op vierbaanswegen links en (vooral) rechts met 80 km/u voorbij komen scheuren en zonder te kijken van baan wisselen. De meesten zijn zwaar beladen, sommigen zelfs met propaangasflessen. Rijdende gasbommen dus.
Eenmaal in het centrum mag je blij zijn als je ueberhaupt nog vooruit komt, de smalle straatjes zijn volledig dichtgegroeid met dubbel geparkeerde auto's of uitladende vrachtwagens.
De Atheners zelf zijn bijzonder ongeduldig en toeteren non-stop naar alles en iedereen. Een keer zagen we zelfs hoe een dubbel geparkeerde auto door een aantal mensen, die niet langer wilden wachten, werd opgepakt en een eind verderop op de stoep weer werd neergekwakt.
In de reisgids las ik dat er tot tweehonderd jaar geleden slechts 8000 mensen in Athene woonden en dat de huidige 5 miljoen inwoners (! De helft van alle Grieken!) er dus in relatief erg korte tijd bij zijn gekomen. De stad is daardoor vrij ongepland opgebouwd en de straatjes zijn vaak net iets te smal voor het huidige verkeersvolume. De smog is zelfs in de winter goed te zien: het is er altijd mistig. Ik ben blij dat we hier niet in de zomer met 35°C rondlopen.
De sights zijn eigenlijk in een dag of twee te zien, maar omdat we nog tot 23 december de tijd hebben, doen we er lekker lang over. Beetje doelloos door de middeleeuwse wijk Plaka geslenterd, de Romeinse markt en dito tempel Olympieion bekeken, en de resten van de 3000 jaar oude handwerkerswijk Kerameikos gezien. Het weer is erg wisselvallig, dan weer is het zonnig en 18°C, dan weer sneeuwt het (sneeuw op de Akropolis gezien!) en wordt het niet warmer dan een graad of drie. Op de warme zonnige dagen is het heel vreemd om de binnenstad in kerstversiering te zien, je zou haast vergeten dat het eind december is.
De Akropolis hebben we tot zondag bewaard, want we gaan ervan uit dat ze hier wat preciezer naar onze studentenkaarten zullen kijken en we hebben tenslotte de tijd om tot zondag te wachten. De Akropolis viel eigenlijk erg tegen, het stond vanwege restauratie geheel in de steigers. de Grieken willen alle sights in Griekenland voor de Olympische Spelen in 2004 in Athene nog eens mooi oppoetsen, met als gevolg dat de meeste opgravingen in de steigers staan en vrijwel alle musea het komende anderhalf jaar dicht zijn. Stel een bezoek aan Griekenland dus maar liever uit tot na de Spelen, zou ik aanraden.
's Avonds ter afsluiting van het eerste deel Griekenland op het terras bij Thanasis (zie tips) heerlijke souvlaki voor een habbekrats gegeten en vroeg naar bed, want we moesten de volgende dag om half zes op om op tijd op het vliegveld te zijn.
Na een voorspoedige vlucht in het koude en natte (hoe kan het ook anders) Nederland geland en daar twee weken heerlijk in de watten gelegd door de familie. Dit luxe intermezzo werd mogelijk gemaakt door de firma "ouders". Nogmaals hartelijk dank!!
Erg gestressed voor de vlucht terug. Er vielen wat vlokjes sneeuw dus Nederland stond massaal in de file. Aangezien het vliegtuig zelf ook vertraagd was hadden we mazzel en haalden we het net. 's Avonds op het terras bij Thanasis weer heerlijke souvlaki gegeten, alsof we niet weg geweest waren...
Peloponnesos: 07.01.03 - 30.01.03
Van de jongens van de parkeergarage, waar we de camper die drie weken gestald hadden, kregen we nog een Maria-amulet en een "evil-eye-catcher" in de vorm van een klein glazen oogje mee. Het amulet moet ons beschermen tegen het Griekse verkeer en het oog tegen alle verwensingen die we met eventueel nageroepen krijgen.
Dusdanig beveiligd zijn we inderdaad ongeschonden aan het Atheense verkeer ontsnapt en richting het zuiden gereden. Aan de kust hebben we met uitzicht op een strakblauwe lucht, een turquoise zee en een wit kiezelstrand ontbeten, dit is toch de ultieme vakantie. We besluiten meteen maar een paar daagjes lekker aan de kust te blijven, voor we weer gaan sightsee-en. Coen heeft eindelijk het Roemenieverslag geschreven en vertaald en ik heb onze tocht door Bulgarije beschreven. Al met al toch weer twee dagen werk!
We verlaten de kust en rijden door de prachtige bergen naar Kalavryta. Het landschap herinnert een beetje aan Meteora: ronde en gladgeslepen bergen in rare vormen. Ook hier een klooster (Mega Spileo) in de rotsen, dit keer strak tegen een verticaal omhooglopende rotswand aangeplakt. De ligging is schitterend, maar het klooster is in de 70er jaren nogal fantasieloos uitgebouwd en doet zijn omgeving weinig eer meer aan.
Volgens de reisgids kun je hier schitterend wandelen en wij gaan dan ook in Kalavryta, het centrum van deze streek, op zoek naar informatie. Geen tourist info, de bieb heeft alleen een slecht foldertje in het Grieks en zonder kaartje en de ski-info wist ons ook niets te vertellen.
In de ski-verhuurwinkel vertelden ze ons echter dat de politie folders en informatie had. Leek ons wat raar, maar je weet nooit. Op het politiebureau vertelden ze ons dat zij geen folders hadden, maar dat we informatie konden krijgen in... de ski-verhuurwinkel. Juist ja, laat maar zitten. Uiteindelijk toch nog iemand gevonden die wel wat wist en een wandelroute gevonden voor de volgende dag.
Inderdaad een schitterende wandeling door het adembenemende Vouraikos-ravijn (Noorwegen-kaliber!).
Er ging geen andere weg doorheen dan een eenbaans-spoorweggetje, waar drie keer per dag een touristentreintje overheen ging. Hierover zijn we door de kloof gelopen. Drie uur lang omhoog gezweet, maar het was de moeite waard. Schitterende steile rotswanden waar door de erosie de bovenste laag was "afgebladderd". Wat overbleef leken wel hyrogliefen op een enorme stenen plaat. In de holen onderaan de bergen golfplaten hutten met kuddes schapen ertussen. Hier en daar werd de kloof heel smal en hoog, zodat er maar net plaats was voor de wild schuimende rivier en het smalle spoorbaantje tussen de steile rotswanden. Wauw!
Door de binnenlanden van de Peloponnesos, waar de boeren nog in klederdracht rondlopen en op volbeladen ezeltjes van dorp naar dorp kuieren zijn we naar Olympia, de geboorteplaats van de Olympische Spelen, gereden. De staat van de weg deed niet onder voor Bulgarije of Roemenie, langs de "buitenkant" van de bergweg waren hele stukken asfalt de berghelling afgevallen en moest je op de baan van de tegenligger uitwijken om niet onderaan de berghelling te eindigen.
Het museum in Olympia was - we verwachtten al haast niet anders meer - tot april 2004 dicht, maar de opgraving was wel open. De met zuilen omgeven trainingsruimtes van de atleten spraken echt tot de verbeelding, evenals het stadion, waar de marmeren startstrepen en de toegang voor de atleten nog bewaard gebleven waren.
Tussen Olympia en Messini wilden we nog een wandeldagje inlassen in Karitena, waar de Alfios- en Loussioravijnen liggen. Vanaf de Frankische burcht bovenop de heuvel had je een prachtig uitzicht op de ravijnen en de groene valleien eromheen. Echt door de kloof lopen kon je niet, maar we hebben toch wel een mooie wandeling door de bergen kunnen maken.
Het antieke Messini ligt niet in het plaatsje Messini, maar ca 25 km erboven in Mavromati. De stad werd ca. 400 v. Chr. gebouwd om de streek tegen het agressieve Sparta te verdedigen en lag binnen een 9 km lange stadsmuur, waar een aantal poorten en hier en daar een stuk muur nog van over zijn. De opgraving lijkt nog vrij nieuw, ze zijn in elk geval nog druk aan het graven.
Voor we naar de zuidkust van de Peloponnesos (de streek Mani) vertrekken, willen we nog "even" de 13e eeuwse Byzantijnse ruinestad Mystras bij Sparta bekijken.
De rit erheen, door de Langada-kloof (tussen Kalamata en Sparta), is echt fantastisch. De kloof doet een beetje denken aan de Vouraikos-kloof bij Kalavryta, maar dan veel groter en uitgestrekter.
Aan het einde van de kloof ligt een eenzame berg, waarop de ruinestad Mystras is gebouwd.
Als een sprookjesstad slingert Mystras zich spiraalvormig langs de flank van de berg omhoog, de top gekroond door de burcht en zijn burchtwal.
Direkt onder de burcht ligt de "bovenstad" met de eerste stadswal en daaronder de "onderstad" met de tweede stadswal.
De Byzantijnse kloosters en kerken zijn de enigen die nog een beetje intact gebleven zijn en zijn ten dele zelfs nog in gebruik. De rest van de spookstad bestaat uit ruines, die langzaam overwoekerd raken.
In Kalamata hebben we een camping opgezocht en hebben eerst maar eens een weekje aan de auto en aan het reisverslag gewerkt.
Onze toch door het Mani-gebied in het zuiden van de Peloponnesos is letterlijk in het water gevallen: door de heftige regen was er nauwelijks wat van de ongetwijfeld mooie omgeving te zien. Volgens de Grieken is dit de slechtste winter in decennia. Bedankt, dat fleurt lekker op. We besloten na een volle week alleen maar regen niet verder naar het zuiden te rijden en de terugweg richting Istanbul te aanvaarden. Door de Parnos-bergen en de Dafnos-kloof een mooie rit via de typisch Griekse dorpjes Geraki en Leonidios naar het noordoosten van de Peloponnesos gemaakt. Aan de oostkust een adembenemend uitzicht over de zee en de kust met zijn groene baaitjes en witte zandstranden.
Het havenplaatsje Nafplio moet in de zon erg charmant zijn, voor ons was het vooral verregend.
Datzelfde gold voor Mycenae, een bizarre, nog helemaal intacte grafheuvel uit de 20e eeuw - voor Christus! De bijbehorende Akropolis hebben we nog geprobeerd te beklimmen, maar we zijn er door de regen en storm bijna afgewaaid / -spoeld. Maar omdat het zondag was gaven we niet op en bezochten ook nog het antieke Korinthie. Leuke opgraving van het marktplein met de winkeltjes eromheen. Sommigen hadden nog marmeren toonbanken. Het museum was (hoera) open en heel erg leuk, met enorme beelden en mooie mozaieken. Ook de Acro-Korinth; de vesting van het antieke Korinthie op de berg is mooi bewaard gebleven en leuk om doorheen te wandelen.
Onderweg naar Istanbul: 31.01.03. - 15.02.03
Het voordeel van dezelfde weg weer terugrijden is dat je die dingen die je op de heenweg niet gedaan hebt alsnog kan doen. En dat hebben we gedaan: we hebben dit keer de thermaalbronnen bij Lamia, de zog. "Thermophylen" wél gevonden.
Het thermaalbad was dicht, als je echter de naar zwavel ruikende, dampende rivier erachter een stuk de bergen in volgt kom je bij de bron zelf uit, diezelfde bron waar Leonidas nog in gelegen heeft voor hij door de Perzen verslagen werd.
De bron lag eigenlijk oorspronkelijk achter een hek, maar daar had een brutale Griek een groot gat in geknipt, waardoor het bronbekken nu vrij toegankelijk was. Een hele week lang hebben we - samen met een Oostenrijks stel dat ook met hun camper onderweg was - heerlijk in het ca. 40° C warme thermaalwater rondgedobberd. Bij zulk warm water maakt het niet uit of het verder 5°C is en regent. "'s Morgens voor het ontbijt in het bad, ontbijten, 's middags in bad, beetje theedrinken, eten en tenslotte 's avonds romantisch bij het licht van een olielampje nog eens in bad" beschrijft ons dagprogramma wel zo'n beetje. Geweldig.
Ook nog ingehaald hebben we een schitterende rit langs de westkant van het Olympus-gebergte, dat nu helemaal wit besneeuwd is, ons bezoek aan het graf van Philips II van Macedonie in Vergina (bij Veria) en ons bezoek aan de mozaieken van Pella, de geboortestad van Alexander de Grote en in zijn tijd hoofdstad van het Macedonische rijk.
Vooral het (kleine) museum van Pella was de moeite waard, blij dat we toch nog de kans hebben gehad het te bekijken.
In Thessaloniki en Kavala tenslotte nog wat laatste inkopen gedaan voor we door het noordoosten van Griekenland naar de Turkse grens zijn gereden. Het is opgehouden met regenen, maar daarvoor vriest het nu en waait er een ijskoude wind. Tijd dat het lente wordt!
Dorrit
|
|
|
|
|
|
|
Onze top 3: |
|
|
1. Meteora
2. Vouraikos ravijn
3. Thermophylen
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TIP |
|
|
De beste souvlaki van Athene:
"Thanasis"
Mitropoleos / Plateia Monastirakiou
Monastiraki
Athene
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TIP |
|
|
Wist je dat alle EU studenten gratis alle opgravingen mogen bezichtigen?
Of dat de opgravingen op zondag voor alle EU burgers gratis zijn?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TIP |
|
|
Vrijwel alle musea in Griekenland zijn vanwege restauraties voor de Olympische Spelen tot april 2004 gesloten!
|
|
|
|
|
|
|
